Του Γιώργου Μητράκη από τον Αγγελιοφόρο
gmitrakis@ekdotiki.gr

Φασόλια «Πρεσπών», δηλαδή γίγαντες από την Κίνα. Αμπελόφυλλα από τη δυτική Τουρκία. Μπάμιες από τη Βουλγαρία. Ζάχαρη από την Πολωνία. Φασολάκια από τη Γιουγκοσλαβία. Πιπεριές Φλωρίνης από την ανατολική Τουρκία. Γάλα από τη Γερμανία. Πατάτες από την Αίγυπτο. Η μεσογειακή διατροφή παραμένει ελκυστική, ακόμη κι αν οι πρώτες ύλες της είναι από την ευρύτερη περιοχή. Οπως και η ελληνική κουζίνα διατηρεί τα χαρακτηριστικά της, έστω κι αν τα προϊόντα που χρησιμοποιούν οι μάγειρες και οι μαγείρισσες έχουν άλλη… εθνικότητα.
Είναι γνωστό ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι Ελληνες εγκατέλειψαν τα χωράφια στην τύχη τους. Η δουλειά του αγρότη και του κτηνοτρόφου δεν ταίριαζε στα μικροαστικά όνειρα των κατοίκων της χώρας, που προτιμούν ένα διαμερισματάκι, ένα γραφειάκι, ένα μικρό μισθό κάπου στην πόλη. Επισήμως, επειδή στην ύπαιθρο δεν υπάρχουν επαρκείς υποδομές, δηλαδή σχολεία και φροντιστήρια για τα παιδιά, νοσοκομεία και γιατροί για τους μεγαλύτερους. Ανεπισήμως, επειδή η επιλογή της αστυφιλίας καλλιεργήθηκε εντατικά από τις πολιτικές εξουσίες, χωρίς όμως σαφές σχέδιο. Διότι, όπου στον κόσμο αναπτύχθηκαν οι μεγάλες πόλεις αυτό συνδέθηκε με οικονομικές εξελίξεις. Κυρίως με την εκβιομηχάνιση, αφού η ανάγκη για χέρια και πόδια στη μεταποίηση ήταν μεγάλη. Στην Ελλάδα τέτοιο σχέδιο δεν υπήρξε καν. Γι’ αυτό ακόμη και αυτός ο δευτερογενής τομέας της οικονομίας αφέθηκε εν πολλοίς στους αυτοδίδακτους και αυτοδημιούργητους μικρομεσαίους, οι οποίοι κατέρρευσαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα στον πρώτο κλυδωνισμό της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς ανταγωνισμού. Σήμερα και το τελευταίο μπουφάν ή πουκάμισο έχει κάποια σχέση με την Κίνα ή την Τουρκία.
Ακόμη και τώρα οι πονηροί πολιτικοί καιροσκόποι εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, αφού δεν έγινε βιομηχανική ή τεχνολογική δύναμη, θα ζήσει από τις υπηρεσίες, δηλαδή τον τουρισμό, το εμπόριο και τις μεταφορές. Και οι αφελείς πολίτες τους πιστεύουν, διότι πολύ απλά το σενάριο αυτό θεωρείται το λιγότερο κουραστικό. Μόλις η χώρα «φρέναρε» κάπως την ύφεση, οι εισαγωγές άρχισαν πάλι να ανεβαίνουν και οι εξαγωγές να υποχωρούν. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς την ασθενική παραγωγική βάση της χώρας και τις καταναλωτικές συνήθειες των κατοίκων της. Φανταστείτε να μπούμε στην ανάπτυξη…