Η Αθανασία, μία φοιτήτρια που είναι τελειόφοιτη του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και οικότροφος των φοιτητικών εστιών Κιμμερίων-Ξάνθης, έστειλε μία επιστολή προς το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση.

Αναφέρει πως παρότι έχει περάσει όλα τα μαθήματα και της έχει μείνει μόνο η διπλωματική, η πρυτανεία του ΔΠΘ καλεί εκείνη κι άλλους 20 συμφοιτητές της μέσα σε λίγες μέρες, έως τις 23 Δεκεμβρίου, να έχουν φύγει από τις εστίες.

Η επιστολή αναφέρει τα εξής:

«Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ, Ονομάζομαι Αθανασία, είμαι τελειόφοιτη του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών &  Μηχανικών Υπολογιστών και οικότροφος των φοιτητικών εστιών Κιμμερίων-Ξάνθης. 

Έχω επιτυχώς περάσει όλα τα μαθήματα της σχολής και μου έχει απομείνει η διπλωματική μου εργασία για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. 

Όλα τα χρόνια των σπουδών μου δούλευα για να μπορέσω να βγάλω το χαρτζιλίκι μου καθώς προέρχομαι από τρίτεκνη οικογένεια με εισόδημα που πολλές φορές δεν της επέτρεπε να μου στείλει ούτε καν ένα υποτυπώδες μηνιαίο χαρτζιλίκι.

Μετά από πολλούς προσωπικούς και οικογενειακούς κόπους, ένα βήμα πριν την τελική πράξη του έργου, απειλούμε όχι μόνο με την προοπτική να μην καταφέρω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου αλλά και να καλεστώ σε πειθαρχικό, λες και έκανα κανένα έγκλημα.

Συγκεκριμένα, η πρυτανεία του ΔΠΘ καλεί εμένα κι άλλους 20 συμφοιτητές μου μέσα σε λίγες μέρες (στις 23/12) να πακετάρουμε όλα μας τα πράγματα και να φύγουμε από τα δωμάτιο μας. 

Εάν δεν ξεσπιτωθούμε όπως λέει η ανακοίνωση «θα ενεργοποιηθεί η πειθαρχική διαδικασία που προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία», ενώ ταυτόχρονα αφού φωτογραφίσουν όλα μας τα προσωπικά αντικείμενα θα αλλάξουν τις κλειδαριές των δωματίων μας.

Αλήθεια, ποιο είναι τελικά το τόσο εγκληματικό; Να δίνεις μάχη παρά τις δυσκολίες για να πάρεις ένα πτυχίο που θα σου εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον ή να πετάς στον δρόμο αυτούς που δίνουν τη μάχη; Τι ενόχλησε τόσο πολύ την πρυτανεία του ΔΠΘ; 

Η πρυτανεία που ενώ έχει διαθέσιμα δωμάτια στις εστίες συνειδητά διώχνει φοιτητές που αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές του, που με δική της ευθύνη τα τελευταία τέσσερα χρόνια η χωρητικότητα των εστιών έχει μειωθεί στο μισό.

Κανένας εστιακός φοιτητής, ούτε κι εγώ χαιρόμαστε να μένουμε στις εστίες στις οποίες έχει διαμορφωθεί η κανονικότητα να τρώμε πλαστικό μαζί με το φαγητό μας και να φοβόμαστε να βγούμε από τα δωμάτια μας επειδή ακριβώς απέξω κυκλοφορούν αγριογούρουνα. 

Αυτή είναι η κατάσταση στις φοιτητικές εστίες της Ξάνθης. 

Δυστυχώς η πρυτανεία θεωρεί πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα εμένα και τους 20 συμφοιτητές μου που αποφάσισε να μας διώξει καθώς για τα υπόλοιπα δεν έχει πάρει κανένα απολύτως μέτρο!!!

Γνωρίζω πως η πλειοψηφία των φοιτητών και των οικογενειών τους ζουν παρόμοιες καταστάσεις καθημερινά. Δουλεύουν μια και δυο δουλειές ταυτόχρονα και πάλι τα βγάζουν δύσκολα πέρα. 

Είμαι σίγουρη πως αντιλαμβάνονται την κατάσταση, πως τη συμμερίζονται.

Για εμένα και για όλους τους φοιτητές και τους γονείς τους, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, όλη την κοινωνία παίρνω το θάρρος να ζητήσω και τη στήριξη τους.

Το μόνο που ζητάω είναι τον απαραίτητο χρόνο για να μπορέσω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου με ηρεμία. Χωρίς το άγχος του που θα πάω εγώ και τα προσωπικά μου αντικείμενα, χωρίς το άγχος ότι πρέπει να φύγω από την πόλη. Θέλω απλά να πάρω το πτυχίο μου.»