Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}
Εισαγωγή

Για την ονομασία της Μεγίστης δεν υπήρξε ποτέ αμφισβήτηση, ως προς την Ελληνικότητά της. Ούτε βέβαια για την, από την αρχαία ακόμη εποχή, χρήση της, λόγου χάρη, από τον Γεωγράφο Στράβωνα με τη φράση: “ἡ πόλις ἡ τῶν Ξανθίων ἐστὶ μεγίστη”.
Όμως έχει πλάκα η Τουρκική ονοματολογία. Και άντε το “Kizilhisar” που χρησιμοποιούν κάποιοι Τούρκοι για το Καστελόριζο, ας πούμε ότι σχετίζεται με την Ιταλική ετυμολογία και το “κόκκινο κάστρο”. Αφού το μεν “Kizil” στα Τουρκικά σημαίνει το κόκκινο, το δε “Hisar”, το κάστρο. Όπως δηλαδή στα Ιταλικά που το “rossa” σημαίνει το κόκκινο και το “castello” που σημαίνει το κάστρο.
Ίσως γι αυτό και στα Ελληνικά η λέξη “Καστελόριζο”, γράφονταν μέχρι πρότινος, με δύο λάμδα.*
Το ζήτημα είναι τι όνομα είναι η Μέϊς ή Μεϊς, με τονισμό στη λήγουσα, όπως την έλεγαν οι Οθωμανοί, και όπως τη λέει και ο Ερντογάν. Μήπως είναι ολίγη από “Μεγίστη”; Ή μήπως για να έχουν και οι Τούρκοι δυο ονόματα; Ιδού η απορία.
Εκτός και αν είναι παράφραση της λέξης “Μαγιάς” όπως την ονόμαζαν οι Άραβες. Γιατί στα Τουρκικά, η Μεγίστη είναι το “çok büyük”. Η πολύ μεγάλη. Που λοιπόν αυτό, και που η άλλη, η “Meis”; Εκτός και αν o Τούρκος Πρόεδρος έμαθε τα Greeklish, μια και δεν ομιλεί κάποια ξένη γλώσσα, και να πρόκειται για την προσωπική αντωνυμία της Δημοτικής: Το “Μεις”. Το πιο κοντινό στη λέξη “Μεϊς”.

Κυρίως θέμα
Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε, με την ευκαιρία της υπόθεσης του πρώην πλέον Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας κ. Διακόπουλου, είναι ότι τα Μαξίμου συνήθως, αν όχι πάντα, λένε ψέματα. Και το προχθεσινό Μαξίμου, και το χθεσινό, όσο και το σημερινό. Και δεν χρειάζεται η χρήση κάποιου ψευτόμετρου. Ούτε προτιθέμεθα να ασχοληθούμε με όλα αυτά. Για τα σημερινά όμως τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, οφείλουμε να πούμε μερικά πράγματα.
Η “έρευνα” του Τουρκικού ερευνητικού σκάφους μέσα στην Ελλαδική υφαλοκρηπίδα δεν συνιστά μόνο εισβολή. Ή μόνο παραβίαση των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Παράλληλα η Τουρκία, κάνοντας χρήση των μεγάλων κενών της συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου, που κατά τα άλλα την κατηγορεί, καθώς και με βάση τις δικές της εξαγγελίες, προωθεί το γκριζάρισμα, αν όχι το στιγματισμό όλης της ζώνης των τεσσάρων μεσημβρινών. Από τον 28ο, έως τον 32ο. Με το σύμπλεγμα του Καστελόριζου να επιθυμεί να το θέσει και εκτός και μακράν. Και από πάνω να βγαίνουν και οι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες ημεδαποί, και να αναμηρυκάζουν όλα αυτά.
Επιπλέον θα τρίζουν τα κόκαλα του Ηροδότου, όταν η ομώνυμη λεκάνη, η πιο πλούσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε υδρογονάνθρακες, αλλάζει χέρια. Και μάλιστα, με την Ελληνική
υπογραφή. Πάντως, αν ο πατέρας της ιστορίας έβλεπε τι είδους καμπύλη A,B,C,D,E, υπέγραφε η πατρίδα του, θα αποποιούνταν κάθε τίτλο. Ούτε το πατέρας θα κρατούσε ούτε κάτι άλλο.

Δε λέμε, φίλη η Αίγυπτος. Φιλτάτη όμως η Ελλάδα.

Γι αυτό λοιπόν είναι επιτακτική η ανάγκη για τέσσερις τουλάχιστον πολιτικές, έστω και τώρα:

Πρώτον, η άμεση ψήφιση από την Ελληνική Βουλή της επέκτασης των 12 μιλίων, στη συστάδα των πέντε Ελληνίδων νήσων: Μεγίστη, Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο, και Κρήτη {βλ. PDF, ΈΚΔΟΣΗ Ε΄}, εν όψει των επόμενων Τουρκικών ερευνών για υδρογονάνθρακες. Να εξαναγκαστεί η Τουρκία να αναθεωρήσει την απόσταση των έξι μιλίων, από Ρόδο, Κάρπαθο και ίσως και από τη Νότια Κρήτη ή το Καστελόριζο. Αφού όταν εκδοθεί νέα NAVTEX, θα είναι αργά, μια και ήδη θα προοιωνίζεται σειρά νέων εισβολών. Και όχι μόνον.
Βλέπαμε το κείμενο της κύρωσης από την Ελληνική Βουλή του δικαίου της θάλασσας που το ψηφίσαμε στις 31 Μαϊου 1995, και λέμε ότι για έναν επιπλέον λόγο θα έψαχνε σήμερα με το φανάρι του ο Διογένης, μέρα μεσημέρι. Και θα ψάχνει για πολύ ακόμη, γιατί δεν απέμεινε κανένας Βουλευτής που να υπερασπίζεται τα 12 μίλια. Κρίμα που κάποιοι εξ αυτών είναι και πανεπιστημιακοί. Η γλώσσα τους ροδάνι αλλά για τη ταμπακιέρα λέξη. Τόσο από την Κυβέρνηση, με τα Μέσα να τους προσφωνούν παγίως με τη διπλή τους ιδιότητα, όσο όμως και από την Αντιπολίτευση. Μείζονα και Ελάσσονα.
Δεύτερον, η κίνηση διαδικασιών εθελοντικής χρηματοδότησης, κυρίως εξ εφοπλιστών, για την προμήθεια Ελληνικού ερευνητικού σεισμογραφικού σκάφους για τους υδρογονάνθρακες, ως αντίπαλο δέος, αν μη τι άλλο, του Τουρκικού σκάφους.
Τρίτον, η άμεση οριοθέτηση κοινής ΑΟΖ με την Κύπρο, αφού από τα πριν θα έχει διευκρινιστεί στους πάντες, ότι δεν πρόκειται να γίνει κάποιο σκόντο στην επήρεια του συμπλέγματος του Καστελόριζου. Κάτι που θα αποτελέσει και ένα πρώτο βήμα ώστε η Μεγίστη να αρχίσει να αναδεικνύεται σε κυρά της Ανατολικής Μεσογείου. Και όχι σε κάποιο ρετάλι της.
Γιατί αν δεν εξασφαλίσουμε ως χώρα την ακεραιότητα της επήρειας αυτής, και περιμένουμε τις παρενέργειες, τόσο της συμφωνίας με την Ιταλία, όσο κυρίως με την Αίγυπτο, με τις επήρειες των νησιών, να εκχωρούν τις θαλάσσιες εκτάσεις, όπως, λόγου χάρη, στη λεκάνη του Ηροδότου, χωρίς να παίρνουν σταγόνα ύδατος, τότε ζήτω που κάηκε και η Μεγίστη, όσο και η θαλάσσια Ελλάδα ολόκληρη.
Τέταρτον, να πειστούν οι έχοντες, από τους κατέχοντες την πολιτική Ελλάδα, με τους ζώντες τε και τεθνεώτες πλοιοκτήτες, μετά των ιδρυμάτων των εξ αυτών δεύτερων, αντί να σπαταλούν τα αποθεματικά των ταμείων τους, σε κάθε τύπου άσκοπες χορηγίες, να συμβάλουν στην αγορά ενός γεωτρύπανου. Είναι μέσα στις δυνατότητές τους. Να συμπληρωθεί έτσι, το τόσο αναγκαίο Ελληνικό ερευνητικό σετ-πρόκριμα για την επιστροφή της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επίλογος
Όλες αυτές οι πράξεις θα κατατείνουν να γεμίσουν με αξιοπρέπεια όχι μόνο την ένστολη Ελλάδα σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, αλλά και όλον τον Ελλαδικό, Κυπριακό και Παγκόσμιο Ελληνισμό. Με την εμπιστοσύνη μας απέναντι στον ένστολο στόλο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου να είναι άλλη μια Μεγίστη.
Τηρουμένων δε των αναλογιών με τα του Έβρου και την επιτυχή αμυντική απόκρουση κατά την περασμένη άνοιξη, απέναντι στις ήπιες εισβολές των διακινηθέντων από την Τουρκία προσφύγων και μεταναστών, στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, δεν είναι ανέφικτο το όραμα, για ένα λευκαντικό, θαλάσσιο, γεωοικονομικό Έβρο, στη γκριζαρισμένη Ανατολική Μεσόγειο. Και γιατί αν δεν υπάρξει θαλάσσιος Έβρος, η νέα έρευνα του Ορούτς Ρέις, θα γίνει στο λιμάνι της Μέϊς {1}.
Τέλος, πέραν της μεγάλης εθνικής και ψυχικής ανάτασης, οι προτεινόμενες πολιτικές μπορούν να έχουν καλύτερη τύχη, εάν για τους προφανείς επείγοντες λόγους, γίνει δεκτή η πρόταση: H Βουλή να συνεδριάσει άμεσα, και εν ολομελεία, στο Καστελόριζο.

Υστερόγραφο

Αρκεί να μην έχει την τύχη της, πρώτης εκτός των Αθηνών, συνεδρίασης της 50μελούς Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο, τον Ιούνιο του 1998. Δική μας η πρόταση και τότε, δική μας όμως κι η ευθύνη που δεν ζητήσαμε από τους τότε Κυβερνώντες να τα μαζέψουν και να φύγουν. Μόνο που σήμερα το “μαζέψτε τα και φύγετε” οφείλει να επεκταθεί διακομματικά. Να περιλάβει όλα τα μέλη της νέας διακομματικής για τη Θράκη. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για τους Θράκες συμπατριώτες, να το απαιτήσουν.
___________

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
Θράκη, 21 Αυγούστου 2020,