Ιστορική, αλλά όχι τόσο γνωστή είναι η σημερινή μέρα για την πρωτεύουσα του Έβρου.
Η Αλεξανδρούπολη, μπορεί να απελευθερώθηκε οριστικά στις 14 Μαΐου του 1920 με την είσοδο του ελληνικού στρατού κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, όμως η πρώτη της απελευθέρωση σημειώθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα.
Συγκεκριμένα η πρωτεύουσα του Έβρου, τότε Δεδέαγατς ένα μικρό ψαροχώρι, απελευθερώθηκε από τον ένδοξο ελληνικό στόλο των Βαλκανικών πολέμων.
Ήταν 12 Ιουλίου του 1913, όταν κατά τη διάρκεια του Β΄ Βαλκανικού πολέμου, οι Έλληνες πολεμούσαν εναντίον των Βουλγάρων. Ο ελληνικός στρατός σημείωνε νίκες στο μέτωπο της Μακεδονίας, και ο στόλος μετά την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου κι αφού είχε εξασφαλίσει την υπεροχή στα Στενά, κινήθηκε προς τη Θράκη.
Ο υποναύαρχος Κουντουριώτης, απελευθέρωσε όχι μόνο την Αλεξανδρούπολη, αλλά και το Πόρτο Λάγος. Ήταν η εποχή που ξεκίνησε να σταθεροποιείται η άποψη, ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ο μεγάλος οραματιστής πολιτικός.
Η Δυτική Θράκη, παρέμεινε για λίγο σε ελληνικά χέρια, καθώς με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, όπου έληξαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, κατοχυρώθηκε στην Βουλγαρία.
Κι αυτό όμως, ήταν μόλις για εφτά περίπου χρόνια.

Η Αλεξανδρούπολη έγινε για πάντα ελληνική το 1920, όταν ελληνικός στρατός, υπό την καθοδήγηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Στη συνέχεια ακολούθησε η απελευθέρωση των Φερών, του Σουφλίου, του Διδυμοτείχου, του Κάραγατς και της Αδριανούπολης.

Κάραγατς και Αδριανούπολη, χάθηκαν για πάντα, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και πλέον αποτελούν τμήματα της Τουρκίας.