«Ένα λουλούδι απ΄ τον Έβρο»: Μια ιστορία για την ελπίδα που δεν σταματά να ανθίζει, ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Αυτός είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Βασίλη Κάργα, ένας τόμος στις σελίδες του οποίου ξετυλίγεται ένα τρυφερό παραμύθι.

Το έγραψε σε μια περίοδο βαθιάς θλίψης για τη φύση και τους ανθρώπους του Έβρου, όταν οι πυρκαγιές μαίνονταν στην περιοχή. Ωστόσο, πίσω από τις στάχτες φαντάστηκε ένα λουλούδι που μπορεί να ανθίσει όταν οι καρδιές μας το έχουν περισσότερο ανάγκη. «Αυτό το λουλούδι δεν είναι φανταστικό. Είναι κάθε βλέμμα που κοιτάζει μπροστά, κάθε χέρι που βοηθά, κάθε παιδική φωνή που γελά. Η παραμυθοϊστορία μου είναι μια πρόσκληση να ξαναδούμε τον τόπο μας, τις ρίζες μας και τη μεγάλη δύναμη που έχουμε όταν είμαστε ενωμένοι.», λέει στο emakedonia ο Βασίλης Κάργας.

dasos-dadias.png

Συμπληρώνει ότι οι φωτιές των τελευταίων χρόνων ειδικά στη Δαδιά και γύρω από την Αλεξανδρούπολη, προκάλεσαν ανυπολόγιτες απώλειες, όχι μόνο σε δάση, αγροτικές και φυσικές εκτάσεις, αλλά και στο οικοσύστημα κι έχουν αφήσει έντονο αποτύπωμα. «Οι κάτοικοι το έζησαν αυτό από κοντά – μια πραγματική καταστροφή που άλλαξε τοπίο και ψυχολογία. Τις μέρες των μεγάλων πυρκαγιών ο καπνός έφτανε μέχρι την Αλεξανδρούπολη και κάλυπτε την πόλη για μέρες. Από τότε, κάθε φορά που μυρίζω καπνό, η καρδιά μου σφίγγεται λίγο, φοβάμαι μήπως η ιστορία επαναληφθεί. Περιοχές όπου περπατούσαμε ή πηγαίναμε βόλτες έχουν αλλάξει εντελώς. Το να βλέπεις καμένα δάση, κορμούς μαύρους και γη καμένη σε τεράστια έκταση δημιουργεί μια αίσθηση απώλειας, σαν να λείπει ένα κομμάτι του τόπου που γνώριζες. Και ο πόνος δεν αφορά μόνο τη φύση αλλά και τους ανθρώπους: όσους ζουν από τη γη, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την ελαιοπαραγωγή. Όλα αυτά κάνουν την καθημερινότητα πιο δύσκολη και αφήνουν στην ατμόσφαιρα μια μόνιμη, λεπτή ανησυχία – μια ανάσα που μένει μισή, γιατί κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι το επόμενο καλοκαίρι», τονίζει.

Τον ενδιέφερε πολύ να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σχετικά με τη φύση και τους κινδύνους που προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο της φέρεται ο άνθρωπος. «Πιστεύω ότι η κατανόηση αυτών των ζητημάτων από μικρή ηλικία βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν μια πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στο περιβάλλον και να συνειδητοποιήσουν ότι οι επιλογές και οι πράξεις τους μπορούν να συμβάλουν θετικά στην προστασία του πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό, έδωσα στην παραμυθοϊστορία μου ιδιαίτερη έμφαση και στο ζήτημα των δασικών πυρκαγιών, γιατί αποτελούν ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της εποχής μας, καταστρέφουν ολόκληρα οικοσυστήματα, απειλούν ζώα, φυτά, αλλά και ανθρώπινες ζωές, και χρειάζονται δεκαετίες για να αποκατασταθούν. Μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, προσπάθησα να καλλιεργήσω στα παιδιά την αίσθηση της υπευθυνότητας και του σεβασμού απέναντι στο περιβάλλον, ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ακόμη και οι μικρές δικές τους πράξεις μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην προστασία των δασών και της φύσης γενικότερα.», επισημαίνει.

Πατέρας μιας 12χρονης κόρης σήμερα ο Βασίλης Κάργας δέχτηκε τα σχόλιά της όταν εκείνη πρωτοδιάβασε το βιβλίο του. «Είπε ότι της άρεσε πολύ και ότι κατάλαβε πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε τη φύση. Μου σχολίασε ότι κάποια πράγματα που θεωρούσε ‘μικρά’ στην καθημερινότητα, όπως το να μην πετάμε σκουπίδια ή να είμαστε προσεκτικοί στις εξορμήσεις στη φύση, τελικά επηρεάζουν πολύ περισσότερο το περιβάλλον απ’ όσο νόμιζε. Χάρηκε που το κείμενο ήταν κατανοητό και ενδιαφέρον, και μου είπε ότι την έκανε να σκεφτεί περισσότερο για τις πυρκαγιές στα δάση και τη σημασία της πρόληψης. Αυτό για μένα ήταν το πιο σημαντικό: ότι ένιωσε το μήνυμα και το έκανε δικό της.», υπογραμμίζει ο Βασίλης Κάργας.

Η υπέροχη η εικονογράφηση της Αλεξανδρουπολίτισσας εικαστικού, Αθανασίας Πεφτουλίδη, που για πρώτη φορά εικονογραφούσε παιδικό βιβλίο, ζωντανεύει την ιστορία με χρώματα και συναίσθημα. «Η συνεργασία μας ήταν πραγματικά πολύ όμορφη και δημιουργική. Από την αρχή κατάλαβε το ύφος και το συναίσθημα που ήθελα να αποδώσω στο κείμενο και κατάφερε να το μετατρέψει σε εικόνες ζωντανές, τρυφερές και εκφραστικές. Συζητούσαμε συχνά για τις σκηνές, τα χρώματα και την ατμόσφαιρα που θα ταίριαζαν καλύτερα σε κάθε μέρος της ιστορίας, και πάντα ήταν πρόθυμη να δοκιμάσει ιδέες, να προτείνει λύσεις ή να κάνει μικρές αλλαγές μέχρι να φτάσουμε στο αποτέλεσμα που μας ικανοποιούσε και τους δύο. Με εντυπωσίασε το πόσο προσεκτικά διάβασε το κείμενο και πώς μπόρεσε να αποτυπώσει στις εικόνες όχι μόνο όσα γράφονταν, αλλά και όσα “κρύβονταν” πίσω από τις λέξεις: τη ζεστασιά, την αγωνία, την ομορφιά της φύσης, αλλά και το μήνυμα για την προστασία της. Νιώθω ότι οι εικόνες της δεν απλώς συνοδεύουν το κείμενο, αλλά το συμπληρώνουν και το ενισχύουν, κάνοντάς το πιο άμεσο και συγκινητικό για τα παιδιά.»

Γεννημένος στον Αργυρό Ευβοίας ο Βασίλης Κάργας ζει από το 1980 στην Αλεξανδρούπολη. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στο Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Έβρου και συνδιοργάνωσε 16 Πανελλήνια Δημοσιογραφικά Συνέδρια στη Σαμοθράκη. Σήμερα εργάζεται ως δημοσιογράφος στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, ενώ έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά της Θράκης, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Έχει βραβευθεί από το Μορφωτικό ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας- Θράκης με το βραβείο «Μαρκίδες Πούλιου» για την πολύπλευρη προσφορά του στη δημοσιογραφία της περιφέρειας. «Παρόλο που η Εύβοια είναι ο τόπος όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο Έβρος είναι το μέρος όπου έχω ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Εδώ δημιούργησα την οικογένειά μου, τις φιλίες μου, την καθημερινότητά μου. Αναπόφευκτα λοιπόν, αισθάνομαι πλέον και Εβρίτης. Η Αλεξανδρούπολη, στην οποία ζω, είναι μια “ανοιχτή αγκαλιά” στραμμένη στο Θρακικό πέλαγος. Τόπος φωτεινός, με τη θαλασσινή αύρα να ξυπνάει μέσα μου μνήμες μιας ζωής. Κάθε πρωί διασχίζω την πόλη με τα πόδια, να νιώσω το αεράκι της θάλασσας, να τη βιώσω, να τη γευτώ, να ανακαλύψω τις ιστορίες που κρύβει. Εδώ συναντάς ακόμη διώροφα σπίτια και αυλές γεμάτες λουλούδια, οι σχέσεις είναι πιο ζεστές, πιο ουσιαστικές και ανθρώπινες. Ο τόπος αυτός με έχει αγκαλιάσει και έχω δεθεί βαθιά μαζί του: με τη φύση του, τους ανθρώπους του, τις συνήθειες και τον ρυθμό του. Ωστόσο, η καταγωγή μου από την Εύβοια παραμένει ένα κομμάτι μου που κουβαλώ πάντα μέσα μου. Θα έλεγα πως τώρα πια είμαι κάτι ενδιάμεσο-ένας Ευβοιώτης που έχει γίνει και Εβρίτης, με την καρδιά να χωράει και τους δύο τόπους. Κι αυτό το θεωρώ προνόμιο.», καταλήγει.

Εκδόσεις: Κομνηνός, Αθήνα 2025

Διαστάσεις: 23×22

Ηλικίες: 5+

(Μακεδονία Κυριακή Τσολάκη)