ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης ωρίμασε μετά από πολλούς αιώνες δυσπιστίας, αντιπαλότητας, εχθρότητας και αιματοχυσίας. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ένα πείραμα του ανθρώπου μέσα στην ιστορία μοναδικό. Για να μπορέσει να ξεκινήσει μεταπολεμικά αυτό το πείραμα, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε πολλούς ενδοευρωπαϊκούς και σε δύο παγκόσμιους πολέμους, καταδεικνύοντας στους λαούς και στις ηγεσίες τους ότι μια Ευρώπη διαιρεμένη είναι μια Ευρώπη αυτοκαταστροφική. Αν αυτό το πείραμα αποτύχει, τότε όχι μόνο οι θυσίες αυτών των ανθρώπων θα πάνε στράφι, αλλά μπορεί να επιστρέψουμε σε μαύρες εποχές του παρελθόντος, όπου όλοι στρέφονταν εναντίον όλων.
Το αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας δεν υπάρχει μόνο στους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου που βιώνουν μια σκληρή και ανάλγητη κρίση, εξαιτίας της οποίας έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη τους στην Ε.Ε. και στο μέλλον της. Σήμερα πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες και πολλά κράτη ανησυχούν για το εάν και κατά πόσο μπορεί η Ε.Ε. να ξεπεράσει τα προβλήματα τα επόμενα 10 χρόνια. Διότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει πολλές εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις και αγωνίζεται να επανέλθει σε δημοσιονομική ισορροπία με ταυτόχρονες μεταρρυθμίσεις που προκαλούν οδύνες και αίσθημα αδικίας. Σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό Νότο εκφράζεται ανησυχία για πιθανή πολιτική, οικονομική και ψυχολογική διάλυση της Ε.Ε. και του Ευρώ. Ακόμα και οι Γερμανοί ανησυχούν πώς θα διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους, τόσο στην οικονομία, όσο και στην πολιτική ηγεμονία της ΄Ενωσης.
Η ανησυχία σε ολόκληρο την Ευρώπη είναι διάχυτη για τη σημερινή επιδείνωση της απασχόλησης και της κοινωνικής κατάστασης λόγω αφενός της δραματικής αύξησης της ανεργίας και αφετέρου λόγω δραστικής μείωσης των κοινωνικών δαπανών, που πλήττουν τις οικονομικά ασθενέστερες ομάδες πληθυσμού. Το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, λόγω δραστικής μείωσης των κοινωνικών δαπανών, φαλκιδεύεται καθημερινά. Διότι το ποσοστό του πληθυσμού της Ε.Ε. που αντιμετωπίζει άκρως σοβαρά οικονομικά προβλήματα παραμένει πολύ πάνω από τα επίπεδα της προηγούμενης δεκαετίας. Η ανησυχία για το μέλλον της ενιαίας Ευρώπης και του ευρώ διευρύνεται στις διεθνείς αγορές. Η ίδια ανησυχία διαποτίζει τη wall street των ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα που συνεργάζονται με την Ε.Ε σε πολλούς τομείς και φοβούνται την αλληλεπίδραση, την μετάδοση και την εξάπλωση της ασθένειας.
Τι τίμημα για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος είναι υψηλό για τους πολίτες λόγω των προγραμμάτων λιτότητας και η ευθύνη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μεγάλη, ώστε η λιτότητα να μη σκοτώσει τον ευρωπαϊσμό. ΄Ολοι παίρνουν προληπτικά μέτρα για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στην Ε.Ε. και στο κοινό νόμισμα. Φοβούνται, ωστόσο, ότι η διάχυτη δυσπιστία στο κοινό σπίτι και στο ευρωπαϊκό όραμα μπορεί να προκαλέσει φυγόκεντρες τάσεις και εθνικούς απομονωτισμούς. Διότι αρκετοί χάνουν την υπομονή τους, το δρόμο τους και τον βηματισμό τους και κάνουν σκέψεις εθνικού συμφέροντος και όχι κοινοτικού μέλλοντος. Ο ευρωσκεπτικισμός και ο αντιγερμανισμός κλιμακώνεται και μπορεί να μετατραπεί σε αντιευρωπαϊσμό. Η γενίκευση της δυσπιστίας, της ανησυχίας και της δυσαρέσκειας αρχίζει να προκαλεί έξαρση των εθνικισμών. Αλλά η Ευρώπη οφείλει να απαλλαγεί οριστικά από τους καταστροφικούς εθνικισμούς του παρελθόντος. Και σ΄αυτό το στόχο έχουν συνευθύνη όλοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και λαοί, όλοι κυρίως οι ευρωπαίοι ηγήτορες , ώστε να αποκατασταθεί σύντομα η ευρωπαϊκή συνοχή και η εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό όνειρο.