Όποιος έχει περάσει από τη νότια Ελλάδα και τα νησιά, δε μπορεί, θα έχει δει φραγκοσυκιά.
Η εικόνα της «τρομάζει», καθώς είναι γεμάτη αγκάθια.

Ένα μαχαίρι κι ένα καλάθι είναι αρκετά για να γνωρίσεις τους καρπούς της.

Θα περίμενε κάποιος, ότι στην Ελλάδα, θα είχαμε εντάξει στη διατροφή μας το φραγκόσυκο.

Εμείς όμως, συνηθίζουμε να καταναλώνουμε ανανάδες, μπανάνες από τη νότια Αμερική κι όχι από την Κρήτη, σκόρδα από την Κίνα.

Έτσι, ακολουθώντας το πρωτόκολλο, σε σούπερ μάρκετ, μπορεί να βρεις και φραγκόσυκα από την Ιταλία.

Αν ψάξεις, ίσως να βρεις και σύκα από την Τουρκία, τομάτες από το Βέλγιο, πατάτες από τη Γαλλία και μέλι από τη Βουλγαρία.

Σε λίγο, ήδη βασικά σπανίζει και η ελληνική ζάχαρη. (Συμφέρει να εισάγουμε, παρά να παράγουμε. . .έτσι κατάντησαν την ελληνική βιομηχανία ζάχαρης).

Ο καταναλωτής, έχει το δικαίωμα της επιλογής.
Μπορεί να αγοράσει το ντόπιο προϊόν, μπορεί να στηρίξει το προϊόν του γείτονα, μπορεί και να μην αγοράσει.

Όταν ανοίξεις το ψυγείο σου και διαπιστώσεις ότι σου λείπουν πολλά από την Ελλάδα, ίσως και να κατανοήσεις ότι η κρίση δε θα σταματήσει σύντομα.
Γιάννης Τομαδάκης