Το θέμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στον Έβρο, είναι κάπως σαν τη eurovision. Όλοι μιλούν στην ίδια γλώσσα χωρίς να τους ενδιαφέρει το τι λένε, φορώντας εντυπωσιακά κουστούμια κι όλοι ζητούν το 12αρι για την άποψή τους. Είναι θλιβερό σε έναν Έβρο τα συμφέροντα να σπάνε στα τρία, όταν έχουν διαλύσει εδώ και δεκαετίες στα δυόμισι το νομό. Είναι ακόμη χειρότερο κάποιοι να μεσιτεύουν με κοντόφθαλμες προοπτικές και με μόνο στόχο να ικανοποιήσουν την πολιτική – φιλική – συγγενική τους πελατεία.
Θα το πω ξανά, γιατί το πιστεύω, το ξέρω, είναι το μόνο που θεωρώ βιώσιμο, ανταγωνιστικό, ρεαλιστικό.

 

 

 

 

 

Πανεπιστημιούπολη με σχολές και φοιτητές, ανάμεσα σε Ορεστιάδα και Διδυμότειχο. Φοιτητικές εστίες και στις δύο πόλεις, σχολές με υποδομές και με μέλλον. Μόνον έτσι θωρακίζεται το μέλλον του βορείου τμήματος του Έβρου κι όχι με διασκορπισμό των φοιτητών για να γεμίσουν οι ομιλίες στα προεκλογικά μπαλκόνια.

Η νοσηλευτική από το Διδυμότειχο θα χαθεί γιατί έχει αποφασιστεί από τους ισχυρούς. . . (μην έχετε αυταπάτες, είναι κοντόφθαλμο), η ψυχολογία σε δύο τρία χρόνια μπορεί να πατώσει στην αξιολόγηση και να πετάξει για άλλες πολιτείες, η γεωπονία και η δασολογία αν τη βγάλουν φέτος έχουν τις περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, αν τη βγάλουν φέτος. . .
Και για να ξυπνήσουν κάποιοι που ζουν ακόμη στο όνειρό τους, εδώ και 17 χρόνια περίπου έχει αγοραστεί έκταση στον Σάκκο Ορεστιάδας για να γίνει πανεπιστημιούπολη. Καμία κυβέρνηση δεν την έκανε, γιατί είναι εξαιρετικά εύκολο να κλείσεις κάτι που δεν υπάρχει.

Αν κάποιος θέλει να μιλήσουμε σοβαρά για την ανάπτυξη με ουσία κι όχι με πολιτική – φιλική – συγγενική, με χαρά θα το κάνω.
Σε πέντε χρόνια, έτσι που το πάτε, οι γκαρσονιέρες θα σας μείνουν μόνο για τον ΕΝΦΙΑ και η Αδριανούπολη θα θυμίζει τη Θεσσαλονίκη. Θα λείπει από την Αδριανούπολη η θάλασσα, αλλά εσείς θα έχετε τις γκαρσονιέρες σας (τις δικές σας και τον φίλων σας. . . ) άδειες.

Για τις απόψεις μου δεν κρύφτηκα ποτέ. Ποτέ δεν έβαλα άλλους να μιλούν για μένα, ούτε κοίταξα να στρογγυλέψω καταστάσεις. Δεν διαθέτω γκαρσονιέρες, ούτε αποθήκες, ούτε κάτι να πουλήσω, ούτε κάτι να χαρίσω ακόμη κι αν επεκταθεί το σχέδιο πόλης και γίνει οικοδομήσιμο.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Να κατανοήσουμε τις παγίδες που έχει ο διασκορπισμός και να δούμε τα θετικά της σύνθεσης και της δημιουργίας.

Στις σύγχρονες φοιτητουπόλεις οι σχολές είναι έξω από τις πόλεις. Έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε μία φοιτητούπολη ανάμεσα σε δύο πόλεις με προοπτικές ή να ρίξουμε ζαριά και να περιμένουμε να χάσει ο απέναντι περισσότερα από εμάς.

Κι όπως αναφέρουμε και στον τίτλο, κάποιοι έχουν να τρέξουν 10.000 μέτρα και προετοιμάστηκαν για κατοστάρι. Ας τους ξεπεράσουμε!

 

Γιάννης Τομαδάκης