Η Τουρκία δε νοιώθει ότι «απειλείται» καθώς και η ίδια είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Αντίθετα θεωρεί ότι η Ελλάδα με τη λειτουργία βάσης στην Αλεξανδρούπολη, απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από τη Ρωσία ακόμη και σε διπλωματικό επίπεδο.

Λιμάνι του ΝΑΤΟ θεωρείται πλέον το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Η Αλεξανδρούπολη αποτελούσε βασική επιλογή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής από τα μέσα της δεκαετίας του 2015 και γι’ αυτό άλλωστε οι ΗΠΑ ανέλαβαν την ανέλκυση της βυθοκόρου «Όλγα» (κόστους 2,3 εκ ευρώ)που για δέκα σχεδόν χρόνια παρέμενε βυθισμένη στην προβλήτα όπου σήμερα χρησιμοποιείται τόσο από Νατοϊκά πλοία, όσο και από πλοία μεταφοράς ανεμογεννητριών.

Από την πρώτη στιγμή η Τουρκία δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την εξέλιξη, καθώς για πρώτη φορά από τη δημιουργία της Βορειοατλαντικής συμμαχίας νατοϊκά στρατεύματα θα στάθμευαν ελάχιστα χιλιόμετρα από τα σύνορά της. Ακόμη και η ένταξη της Βουλγαρίας στις 2 Απριλίου του 2014 μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να συνορεύει με μία ακόμη συμμαχική χώρα, ήξερε όμως ότι για να μετακινηθούν στρατεύματα προς αυτή, θα έπρεπε η ίδια να δώσει την έγκρισή της.
Ο λόγος είναι, ότι οι μεταφορές μεγάλου όγκου στρατευμάτων, απαιτούν θαλάσσιες συγκοινωνίες και για τις χώρες της Μαύρης θάλασσας τα πλοία περνούν μέσα από τα Δαρδανέλια.
Κάθε φορά που απαιτούνταν μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων για ασκήσεις, εκπαιδεύσεις ή για «επικοινωνιακούς λόγους», η Τουρκία πρωταγωνιστούσε.
Έδινε την έγκρισή της, μπορούσε να επιβάλει στα πλοία να δίνουν αναφορά για την κατάστασή τους και κυρίως μπορούσε να καθορίσει τους κανόνες για την ασφαλή διέλευσή τους.
Όλα αυτά πλέον ή πιο ορθά, πολλά από αυτά αποτελούν για την Τουρκία παρελθόν, καθώς μέσω του λιμένα Αλεξανδρούπολης, του οδικού δικτύου και του σιδηροδρόμου του Έβρου, πολεμικό υλικό μεταφέρεται σε λιγότερο από τρεις ώρες στη Βουλγαρία και από εκεί στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη.
Με άλλα λόγια, ο ρόλος της Τουρκίας υποβαθμίζεται και αυτό είναι κάτι που η γειτονική χώρα δεν μπορεί να αφήσει έτσι.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα μπορεί να έχει αναβαθμισμένο ρόλο, αλλά δε δείχνει να κερδίζει κάτι περισσότερο. Εκτός αν τα έργα που σχεδιάζονται για δημιουργία σύγχρονου σιδηρόδρομου και νέου οδικού άξονα Αλεξανδρούπολης – Ορμενίου δεν παραμείνουν στα σχέδια, υλοποιηθούν και κυρίως αποδοθούν στους ακρίτες του Έβρου.