Στη «μάχη» της ανάδειξης, δεν μπαίνουν μόνο οι υποψήφιοι, οι κατά φαντασία και κατά επιθυμία υποψήφιοι, αλλά και όσοι ελπίζουν, μέσω των προηγούμενων να αναδειχτούν με κάθε τρόπο.
Το πλέον εύκολο, είναι να γράψεις ένα όνομα. Γράφεις για παράδειγμα ο Παραλιτσαμπουρδικηκαλάιλαδηλης, κατεβαίνει για δήμαρχος. Δεν έχει σημασία τόσο ο δήμος, όσο το όνομα.
Το γράφεις. παίρνεις 4 – 5 τηλέφωνα σε γνωστούς, τους λες να το κοινοποιήσουν και η δουλειά έγινε.
Μετά πας στο άλλο στάδιο. Φτιάχνεις ιστορίες. Ό,τι μπορείς να φανταστείς το γράφεις.
Δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια, αν έχουν δόση αλήθειας.
Σκοπός είναι να ακουστεί, να νομίσεις ότι αξίζεις.
Στο τέλος βέβαια, ούτε η σκόνη που αφήνεις είναι το κέρδος.

Γι’ αυτό, καλό είναι να υπάρχει εγκράτεια και υπομονή.

Πάντα υπάρχουν λαγοί, χελώνες και γρασίδι.
Υποψήφιοι με το τσουβάλι πάντως, δε θα υπάρξουν. Θα είναι συγκεκριμένος ο αριθμός σε κάθε δήμο και περιφέρεια.